Film Focus
Films kijken is één ding, maar écht begrijpen waarom een film werkt, is iets anders. In Film Focus duiken Krist en Jurian wekelijks in een film die het verdient om besproken te worden—van de nieuwste bioscoophits tot tijdloze cult-classics.
Krist stelt de prikkelende vragen, terwijl Jurian, als filmmaker, de film laag voor laag ontleedt. Regie, scenario, cinematografie—alles komt voorbij. Met vaste rubrieken, verrassende invalshoeken en soms een bijzondere gast is elke aflevering weer een nieuwe ontdekkingsreis door de wereld van cinema.
Luister elke vrijdag naar de nieuwste aflevering in je favoriete podcast-app! Of hoor ‘m als eerste, elke woensdag om 12:00, live op Yoursafe Radio.
Film Focus
Mickey 17 - Robert Pattinson schittert als kantoorartikel in de nieuwe film van Bong Joon-ho
Na het gigantische succes van Parasite is Bong Joon-ho terug met Mickey 17—een sci-fi film waarin Robert Pattinson telkens opnieuw wordt ‘uitgeprint’ zodra zijn personage sterft. Klinkt absurd? Dat is het ook. En toch raakt de film aan grote vragen over identiteit, werk en hoe vervangbaar een mens eigenlijk is.
In deze eerste aflevering duiken Krist en filmmaker Jurian in alles wat deze film zo bijzonder maakt: de visuele stijl, het verhaal, en Pattinsons rol als geprinte werkkracht die steeds opnieuw tot leven wordt gebracht om de dodelijke rotklussen op te knappen voor een leider die verdacht veel weg heeft van een futuristische Trump-karikatuur, gespeeld door Mark Ruffalo.
Ook in deze aflevering: het laatste filmnieuws, van een megaflop van Disney tot een vervolg op de vier uur durende Michael Jackson-docu—waarbij de makers deze keer dachten: kort, maar krachtig?
Blijf op de hoogte & denk mee!
Volg ons op Instagram, TikTok en YouTube en laat ons weten welke film we écht moeten bespreken!
Dit is Film Focus, met Krist en Jurian. Hey, goedemiddag. Welkom bij de eerste uitzending van Film Focus, waarbij elke week één topfilm centraal staat. En vandaag bespreken we met Jurian misschien wel de beste film van het moment. Ja, Jurian, het is het begin van de aller, aller, aller eerste uitzending van Film Focus. Hoe vind je het? De allereerste. Ja, er heeft wat voorbereiding in gezeten, maar we zijn er eindelijk. Zo, ja, als je dat zegt, inderdaad. Dat krijgt de luisteraar allemaal niet mee, en gelukkig ook maar. Maar wij zijn tot in de laat uurtjes en de vroege uurtjes doorgegaan om nu hier te zitten en ons debuut te maken met Film Focus. Hé, ik denk voor jou als luisteraar is het ook wel even goed om te weten wie wij zijn en wat we gaan doen. Beginnen we met wie wij zijn of met wat we gaan doen? Want het heeft met elkaar te maken, hè? Misschien beginnen we met wie we zijn. Dat logisch bruggetje daarna. Ja, dat is goed. Mijn naam is Krist Stoelwinder. Ik heb hiervoor al radio gemaakt en ik heb een passie voor film. En dat geldt ook voor Jurian die hier tegenover mij zit. Ja, ik ben Jurian van der Meulen. Ik heb ook een passie voor film. Ik maak ze af en toe ook. Korte films, niet hele serieuze films, maar ja, dat is mijn mening dan. Mag jij een andere mening over hebben? Wat is jouw mening? Nou, mijn mening is, of het is in ieder geval goed om te zeggen dat het inderdaad gaat om shortfilms. Voor die 48-hour-projecten zijn dat. En het is een prijsvindende film, hè? Zit er ook een prijsvindende film bij, dus we kunnen er pas wel iets over vertellen. Dat lijkt me zeker goed. En dat is ook eigenlijk het bruggetje waardoor wij dus beide die passie hebben om het ook te maken. Want ik schrijf daarvoor de scripten, maar ook om het te kijken. We kijken ook veel films samen. We bespreken veel films samen. En dat gaan we nu ook doen, want dat is een beetje hoe het in zijn werk gaat. We hebben één film die staat centraal. Vandaag is dat Mickey 17. Ik heb het meteen gezegd, Jurian. Ja, die film. Ja, leuke film. Laten we daar nu nog niet teveel over zeggen, want dat komt de hele show rustig voorbij. Daar kun je van genieten. Heb ik dan nog iets gemist, Jurian? Of zat je nou helemaal niet te kunnen zeggen? Als mensen nou denken, god, die film moet je echt bespreken, dan moet je het ons even laten weten. Je kan ons volgen op alle social media kanalen ongeveer wel als Film Focus Radio. Die zijn overal te vinden. Dus heb je nog een tip? Laat het ons weten. Hi Mickey, how are you doing? Are you experiencing any vertigo, nausea or dizziness? I guess I am feeling a little dizzy. It's only gonna get worse from here, Mickey, with a nice fever too. Truth is, you're exposed to unthinkable levels of radiation right now, which is why we sent you out in the first place. Okay. If you could give us a full description of your symptoms. So, a couple things I want to go through on our cosmic radiation checklist. First, how long until your skin starts to burn? Then, how long until you go blind? And of course, how long until you die? That's the real nut we're after. Tijd voor die film die we gaan bespreken. Het is Mickey 17. En ik ga eerst even vertellen waar die film eigenlijk over gaat. Want die gaat over een man, Mickey 17 genaamd. Die is op een gevaarlijke expeditie om de ijswereld Nilfheim te koloniseren. In feite is Mickey 17 een verwaarloosbare werknemer die een taak gekregen heeft die te gevaarlijk is voor normale mensen. Wanneer hij komt te sterven, zal er namelijk altijd een kloon, op dat woord gaan we het zo nog even hebben, van hem terugkeren met bijna al zijn herinneringen nog intact. Ja, Jurian, dat is het een beetje. Ja, het is een interessante film. Het is een hele interessante film. Ik vind het een hele leuke film. Het is van Bong Joon-ho. Ja, laten we dat meteen zeggen. Ik moet ook zeggen Parasite, ik denk dat de meesten hem wel kennen, is misschien wel mijn favoriete film ooit. Het is een strenge competitie, dus er zitten meerdere die kanshebbers zijn. Maar deze ook zeker. Maar ik denk ook heel veel mensen maken nu de fout. Parasite was zijn vorige film. Om deze film daarmee te vergelijken. Ik vind niet dat je dat mag doen. Het is zo'n andere film. Dit is een sci-fi film, Engelstalig. En Parasite is echt een soort meesterwerk als het gaat om character development. Het is veel subtieler en genuanceerder in dat opzicht. Parasite is een perfecte film. Naar mijn mening. Ja, daar ben ik het mee eens. Laten we dat even zeggen. Maar dit is duidelijk een ander genre. En daardoor hoeft deze ook niet. Ik vind niet dat je hem ermee mag vergelijken. En ik denk dat te veel media dat doen. Dus dat gaan wij proberen niet te doen vandaag. Dus we gaan het even hebben over wat deze film juist zo goed maakt. En waarom je moet kijken. Zeker. Toen ik naar de bioscoop ging, ik ben met jou naar deze film gegaan. Toen zei ik tegen mijn vriendin, waarschijnlijk zitten er allemaal filmliefhebbers in de zaal. Omdat het natuurlijk een film is van Bong Joon-ho. En dan verwacht je eigenlijk een beetje filmliefhebbers. Maar het is aan de andere kant ook alweer bijna een blockbuster. Een film voor iedereen. Dat is het zeker. Ik denk dat hij heel toegankelijk is. Precies. Dat maakte ik eigenlijk te fout. Maar dat is veel vaker zo met zijn Engelstalige films. Parasite was natuurlijk Koreaans in zijn moedertaal. Maar hij heeft ook hiernaast nog Okja en Snowpiercer gemaakt. Klopt. Engelstalige films. En ik denk dat hij daar ook meer mee te vergelijken is. Op een of andere manier voor het internationale publiek kiest hij net wat andere genres. Iets meer science fiction. En ik denk dat dat wel tactisch gekozen is. En ik denk dat zijn Koreaanse film ook inderdaad iets meer voor de echte filmliefhebber is. Ja, deze is iets toegankelijker. Toch even, waar gaat de film nou over? Want ik heb voorgelezen wat ongeveer het verhaal is, zeg maar. Maar dat is een hele brede zin. We leven vooral heel erg mee met Mickey. Mickey 17 zelf en Mickey. Ja, de kern van het verhaal draait wel om hem. En vooral inderdaad het idee dat hij is een expandable. En het idee is dat er een kopie van zijn bewustzijn is. En elke keer als hij overlijdt wordt er een nieuwe versie uitgeprint. En dat is ook een beetje het concept waar Bong Joon-ho op aan is gegaan. Want hij houdt niet van het idee van clones in films en media. Nee. Maar het idee van een mens wat opnieuw wordt uitgeprint in een soort inkjetachtige printer, dat vond hij geweldig. Het is dus ook wel grappig in de officiële kanalen, vanuit officiële kanalen over deze film, is nergens wordt clone gebruikt. Nee, wordt nergens gebruikt. De media daaromheen doen het heel veel, maar hij heeft dat zelf nergens in de mond genomen. En ja, hij heeft daar ook echt wel iets mee aan de haal gegaan. De manier hoe elke keer Mickey weer wordt uitgeprint is gewoon bijna komisch. En is ook heel mensonterend. En ik denk dat dat ook wel heel erg centraal staat in deze film. En sowieso wel in meer films, eigenlijk alle films van Bong Joon-ho. Het is heel erg kritisch op de maatschappij en op, in Korea vooral, de klassensysteem heeft het heel veel over. Op kapitalisme, heel veel van die... Is deze film weer, hè? ...verhoudingen. En hier komt wel heel veel weer van dat gedachtgoed samen. Ook in Robert Pattinson, die een beetje onderaan die ladder staat als een soort kantoorartikel. Bijna wordt hij gebruikt, letterlijk uitgeprint. En dan bovenaan het karakter van Mark Ruffalo, die de hele andere kant van die ladder laat zien. Maar daar gaan we het straks meer over hebben. Nou ja, inderdaad, ik wil nog even zeggen over Robert Pattinson. Jij zei het is een expandable. Ja. Dat is het zeker, maar daar leent zijn karakter in deze film zich ook perfect voor. Want dat is een beetje een sulletje, zou je het bijna kunnen zeggen. En je irriteert je daardoor zelfs soms ook aan het feit dat je denkt, kom nou eens voor jezelf op. Ja. Maar dan komt er een wending in de film, waardoor we een kant eigenlijk van hem zien. Juist doordat er een geprinte versie bij komt. Ja, even voor duidelijkheid. We gaan hier niet te veel spoilen. Want het is de bedoeling dat je hem nog gaat kijken. Zeker. Misschien wel licht, maar we proberen het verhaal intact te houden. Dat je nog met verse ogen naar kan kijken. Maar inderdaad, op een gegeven moment komt er een... Sowieso, er zijn steeds een beetje printfoutjes. Elke keer als hij wordt uitgeprint, is hij net een beetje anders. Maar de achttiende versie, die is toch wel een heel stuk anders dan 17. Daar zit een wat groter verschil in. En daar moeten we het straks ook even meer over gaan hebben, denk ik. Dat is wel een interessant gegeven. Wat heel grappig is aan de film, je begint de film met zijn dood eigenlijk. Terwijl we zien dat Mickey 17 doodgaat. Waardoor mensen een soort van consternatie in de bioscoop gingen plaatsvinden. Dat mensen dachten, de film heet toch Mickey 17? Waarom gaat nu zo'n zevende editie dood? Dan gaan we naar de achttiende versie kijken. Maar dat is dus niet zo. En inderdaad, dan komen er twee versies tentonelen. En dan zie je eigenlijk een soort innerlijk conflict... wat naar buiten komt en wat op een geweldige manier plaatsvindt. En als je zijn opzicht hebt gelezen, weet je ook al dat hij dus niet doodgaat. Maar inderdaad, in het begin van de film laat ze het wel heel even zo lijken. Om uiteindelijk te laten zien wat er echt is gebeurd. En hoe er ineens twee versies zijn. Wat niet de bedoeling is, laat ik het zo zeggen. Dat er twee, ja, nee, twee zijn tegelijkertijd. Daar is eigenlijk niemand, op één persoon denk ik, op één persoon na... of twee personen na, is daar niemand blij mee. Ja, nee, klopt. Dat klopt inderdaad. Nasha, hoe kan je nu lachen? Dit is een verantwoordelijkheid. Dit is een verantwoordelijkheid. Ik ben zo goed als dood. Oh, kom op. Wanneer ga ik dan deze foto's krijgen? Als ik erover denk. Je zou zo gek zijn als er twee van me waren. Goed, dan is het nu tijd voor, dat is mijn persoonlijke favorietje misschien wel... het filmnieuws. Er speelt van alles in die filmwereld. En dat gaan we een beetje met je bespreken. Wat de belangrijkste dingen zijn. En wat controversieel is in dit geval. Want het zijn een aantal controversiële nieuwtjes. Dus te beginnen met die nieuwe Disney film, Snow White. Hij draait, en hij draait veel. Maar het cijfer wat hij krijgt, dat is echt abominabel. Het is echt heel erg laag. Een 1,6. Het is bizar. Ja, dat is echt heel erg laag. En dat komt volgens mij, als ik het goed begrepen heb... vooral door de controversie die rond die film speelt. Ja, er speelt heel veel omheen. En eigenlijk was dat al het geval voordat de film uitkwam. Terwijl hij werd gefilmd en in productie was, was er al heel veel controversie. Juist toen. En ik heb me oprecht wel verbaasd. Toch wel een beetje dat hij uit is gekomen. Ik heb echt erg gedacht, misschien gaat ze hem wel schrappen. Maar ze hebben hem uitgebracht. En ik denk dat dit gevolg wel te voorspellen was. Ja, want het gevolg is inderdaad nog altijd veel controversie. Eigenlijk nog veel meer. Een dramatisch cijfer en een flop qua bioscoopcijfers. Elke film had hem links en rechts in het. Het is een soort F1, wat Max Verstappen op het moment zou je bijna willen zeggen. Of zijn teamgenoot is misschien een beter verhaal. Maar de film valt dus heel erg tegen. En dat heeft inderdaad te maken met controversie. Het verhaal rond de zeven dwergen. Dat is iets wat ik zelf zag. Het zijn nu niet zeven dwergen zoals in het originele verhaal. Maar zeven magische wezens. Het zijn allemaal dingen waar men niet blij mee is. Het is een soort andere interpretatie van het verhaal. Dat vinden mensen ook niet leuk. Zeker uit conservatieve hoek. En dan is de hoofdrol speelster Rachel Zegler. Die kwam ook nog heel erg negatief in het nieuws, geloof ik. Ja, die had zich wat apart gedragen in interviews. En een beetje bijzonder opgesteld. En daar waren fans ook niet zo over gespreken. Dus het is een beetje een opstapeling van negatieve nieuwtjes. Ja, en dat is eigenlijk uniek bij een Disneyfilm. Want eigenlijk alle Disneyfilms die vliegen uit de startblokken. En laat we wel zeggen, want het ziet er visueel weer fantastisch uit. Gelikt als een mallen. Absoluut, het zal aan de visuals niet liggen. Maar het is wel een beetje een trend ook. Disney sowieso, die wat bijzondere keuzes maakt. Niet altijd cinema toch echt verkiest boven boxoffice. Dus er worden steeds vaker controversiële keuzes gemaakt door Disney, denk ik. Met deze dan als negatieve uitspreker. Ja, enorm. Goed, we gaan het ook even hebben over Leaving Neverland 2. Die is er nu. Tenminste, voor ons als Nederlanders nog niet. We kunnen hem nog niet ergens zien. Alwel, in Groot-Brittannië is hij al uitgezonden. Dat is die documentaire over Michael Jackson. Door de ogen van die vermeende slachtoffers James Safechuck en Wade Robson. Die zeiden dat Michael Jackson dingen bij ze had gedaan... die het daglicht eigenlijk niet konden verdragen. Dat komt nu in deel 2. Deel 1, dat was geloof ik allemaal al 4 uur lang. Deel 2 is slechts 50 minuten. Dat is een verschil. Ja, dat is een aardig verschil. En deel 3 komt er ook nog aan. Die hadden ze hier ook al bij kunnen plakken, denk ik. Dat denk ik dan ook. Het voelt een beetje alsof je het uit gaat smeren. En waarom zou je dat doen bij zo'n heftig verhaal? Ja, dat voelt raar. Ik weet niet of dat een hele praktische keuze is. Maar ja, er is een tweede. Ik heb de eerste ook niet gezien, moet ik ook zeggen. Nee, ik heb hem wel gezien. En het 4 uur... Soms kan dat bij een film voorbij vliegen. Zoals bij Martin Scorsese. Die is misschien overdreven. Maar daar kun je heel erg in opraken. Dit is eigenlijk die 4 uur, die moet je gewoon opdelen. Oprecht. Het is heel zwaar, het is heel lang. En het loopt ook een beetje weg uiteindelijk. Met eigenlijk steeds hetzelfde verhalen. Ik weet dus niet of ik deel 2 ga kijken. Voor mij is het geen aanrader. Maar ik ga wel weer de gossip eromheen. 4 uur lang is ook wel lang. Een documentaire, dat is wel... Dat is echt lang. Dan voor onszelf misschien ook nog wel even leuk. Onze goede vriend, goede bekende in ieder geval. Keno, die heeft een prestigieuze filmprijs gewonnen. Weet jij daar iets over? Ja, Keno Aladjuz. Die heeft voor zijn montage aan de film Rups, jeugdproductie. Heeft hij een trofee gewonnen, een prijs gewonnen. Klopt. Ja, en terecht weet ik niet. Want ik heb het nog niet gezien. Heel terecht. Ik heb Rups gezien. Je hebt het gezien? Goede film, ook echt een aanrader. Maar Keno is ook gewoon een talent. Die verdient deze prijs. Het is ook altijd een feestje om met hem te werken. Ja, want hij schreef inderdaad dat het een feestje was om met zijn collega's daar te werken. Wij hebben ook met hem, jij vooral, met hem gewerkt in onze prijswinnende film. Radio Stilte, daar deed hij de montage. Ja, klopt. Ja, en hij is meestelijk. Hij is echt een talent, vind ik. Nikkie? T-Timo! Timo, ik ben er niet meer! Nikkie, wow! Ben je nog niet dood? Goed, we gaan het weer hebben over die film. Die film Nikkie 17 natuurlijk. Die jij echt moet gaan kijken. We gaan straks nog verder uitteepen waarom je dat als luisteraar echt moet gaan doen. We gaan het nu even hebben over de cast en de crew. Want dat is echt wel nodig, denk ik. Te beginnen natuurlijk met die hoofdrolspeler, Julian. Robert Pattinson. Die we natuurlijk kennen als de hunk. Zo zie ik het een beetje als een coole gast. Uit, nou zeker Twilight, maar in mindere mate ook Tenet en de Batman. Maar hier speelt hij juist een sulletje. Maar ook dat heeft zijn charme, toch Julian? Ik vind dat hij het meesterlijk doet. Waarom? Ik zei het eerder tegen jou ook al. Als hij niet al bewezen had dat hij meer is dan die Twilight acteur. Hoe hij toch wel een beetje bekend staat. Dan heeft hij dat nu wel. Naar mijn mening heeft hij dat met bijvoorbeeld inderdaad Tenet, maar vooral ook de Batman. Dan heeft hij dat echt wel al bewezen. Maar deze film, die maakt het nog eens extra duidelijk. Vooral omdat hij die subtiele verschillen en uiteindelijk ook minder subtiele verschillen tussen die versies van Mickey speelt. Hij doet dat gewoon heel erg goed. En het is een beetje absurdistisch, deze hele film. Ik hou daar wel van. Het is een beetje een trend op het moment. Dat steeds vaker films dat absurd laagje hebben. Dat zien we ook bij de Oscars door die jaren. Ik denk dat een paar jaar terug had je natuurlijk Everything, Everywhere, All I Want. Daar moest ik ook aan denken. Die was echt absurd. De trend was er al een beetje bezig, maar die heeft het zeker versterkt. Ik hou daar wel van. En ik vind dat hij dat gewoon heel goed doet. Sorry dat ik je onderbreek, maar ik vind echt dat je hier op een gegeven moment... We hebben natuurlijk die twee versies die eigenlijk vechten om voorrang. En het is echt alsof je naar twee verschillende personen kijkt. Dat vind ik echt zo onwijsknap. Hij speelt het heel anders. Echt totaal anders. En dat is wel knap. Want je moet nog steeds het gevoel hebben dat het ergens onderlicht hetzelfde karakter is. En toch ook weer niet. Het moet niet lijken alsof het twee verschillende personages zijn. Maar er moet wel verschil zijn. En dat doet hij goed. Dat merk je. Ja, dat doet hij echt heel erg goed. Deze film heeft ook een soort romantisch tintje erin. En dat werkt eigenlijk heel goed, vind ik, door de film heen. Waardoor je ook een soort andere laag van die Robert Pattinson Mickey dus in dit geval. Waardoor je een andere laag van die Mickey Barnes te zien krijgt. Want die heeft een relatie eigenlijk door de hele film heen met Nasha. Zij wordt gespeeld door Naomi Ackie. Voor mij een wat onbekendere naam. Terwijl ze toch ook een hele bekende serie als Doctor Who en The End of the Fucking World heeft gespeeld. Ja, haar rol vind ik wel cruciaal. Als stoere chick werpt ze echt een ander licht op de andere spelers. Ik ben even afgeleid, want je zei net The End of the Fucking World. En ik denk, oh, daar herkende ik ervan. Ik had die link nog niet gelegd. Nee, maar klopt inderdaad. Ik vind de dynamiek tussen die twee interessant. Zeker. Ik had in het begin... Ik moest even wennen aan het karakter. Het is een intens karakter die ze speelt. Ja. Maar het werkt wel. En ik denk ook dat het heel goed... De dynamiek klopt gewoon. Ik denk dat ze elkaar op een interessante manier aanvullen, die twee karakters. Ja, want zij vindt het voor de duidelijkheid... Ik teaste er net al een beetje naartoe. Maar zij vindt het dus heel leuk dat er twee verschillende versies zijn. Je moet je natuurlijk een beetje voorstellen. Stel, je hebt een relatie met je vriendin. En je vriendin is er opeens een keer twee. Dan kan je dat of heel gek vinden of heel leuk. En zij is de persoon die het heel leuk vindt. Ja, zij ging er wel goed op inderdaad. Het is een hele interessante scène. Ja. Controversieel wil ik het niet zeggen. De meningen zijn er over deel van. Even voor de duidelijkheid. Deze film is gebaseerd op een boek. Het is niet een vervorming, maar gebaseerd op een boek. Mickey's 7 heet hij. Daar gaan we het zo iets meer over hebben. Maar daar komt dit allemaal niet in voor. Daar zitten deze scènes niet in. En ik heb wel gezien dat een paar mensen die het boek al hadden gelezen... Dachten, wat gebeurt hier? Waarom zit dit erin? Maar ja, ik vond het wel heel komisch. Ik vind het heel leuk omdat je daardoor ook het verschil zo duidelijk ziet... Tussen die twee Mickey's. Ja. Aan de ene kant heb je die Mickey die dat heel vervelend vindt. Aan de andere kant die Mickey die dat hartstikke leuk vindt. Het laat heel erg goed zien... De relatie met beide Mickey's en haar is anders. En dat laat heel veel zien over het karakter. Een andere leuke hoofdrolspeler vind ik Steven Yeun. De enige Zuid-Koreaan in deze film. Die we ook kennen van westerse hits als The Walking Dead, The Big Bang Theory... En het pareltje van Jordan Peele, Nope. Ik heb vooral een sweetspot voor hem vanwege zijn rol in de Koreaanse film Burning. Waar hij het echt fantastisch doet. Hij staat hoog op mijn lijstje. Je hebt hem niet aangeraden, maar je moet hem nog zien. Hier is hij toch een beetje de grapjas van de film. Die met zijn bijzondere, egocentrische karakter... Eigenlijk nog meer luchtigheid brengt aan een film die al heel luchtig is. Klopt. Ik moet zeggen... Ik heb het gevoel dat zijn karakter een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Ik vind dat hij het heel goed doet. Dus even voor hem als acteur. Ik vind dat hij het heel goed speelt. In de dingen die je net opnoemde speelt hij het ook heel erg goed. Goeie acteur. Maar zijn karakter in het verhaal... Ja, ik weet niet. Het had wat meer... Het is wat plat. Ik vind het ook. Ik vind juist... Want de scènes met hem zijn heel erg leuk. Zeker. Ook omdat hij weer een andere kant van de andere acteurs laat zien. Want die slaan aan op zijn egocentrisme. Als dat een woord is. Geen idee. Anders is het het nu. Zonde. Een gemiste kans in die zin. Ik denk dat er wel een mogelijkheid lag... om iets meer character development bij dit karakter neer te leggen. Aan de andere kant kun je altijd afvragen of het nodig is. Dat weet je pas als je het probeert. Misschien opwerkt je iets wat de film helemaal niet beter maakt. Maar voor mijn gevoel had het het wellicht wel iets beter gemaakt. Je kan ook zeggen of groter maken of schrappen. Ja, maar schrappen... Dan krijg je wel weer een gat in het verhaal. Ik denk niet dat je zijn karakter kan schrappen. Het is echt wel een toevoeging. Ook vooral voor de backstory. Ja, dat is waar. Wel een hele grote rol die we ook heel veel terugzien is Mark Ruffalo. Die naast Robert Pattinson de absolute ster van de film is. Qua naam heb ik het over. We kennen hem van topfilms als Shutter Island, Eternal Sunshine of a Spotless Mind... Zodiac en Spotlight. Daar speelt hij veel meer een ingetogen versie van zichzelf. Hier laat hij zien dat hij nog veel meer kan. Ja, hij spat echt van het scherm af. Het is inderdaad niet per se een karakter met heel veel emotionele diepgang. Ja, het is een heel interessant karakter. Hij speelt een soort caricatuur van... Het voelt een beetje caricatuur van Donald Trump deels. Daar is ook wel nagevraagd bij de regisseur. Is hij daarop gebaseerd? Hij heeft gezegd dat hij op verschillende politici is gebaseerd. Dat zie je ook wel terug. Ik denk dat er wel meer in zit dan alleen Donald Trump. Is sowieso niet expliciet bevestigd. Wat ik wel interessant vind om te noemen... In 2020 won natuurlijk Parasite de Oscars. En dat was best wel een ding, een Koreaanse film. En daar heeft Trump dan op gereageerd met... Ik heb een Koreaanse film gewonnen? Hoe kan dat? Ik heb hem niet gezien. Dat is best wel een beetje denigrerend. Misschien dat dit nog een soort... Ik wil niet zeggen dat hier een verband in zit. Zou wel kunnen. Maar ik wil het wel even benoemen. Het is wel interessant. Dat is aan jou als luisteraar om dat te beoordelen. De grote ster van deze film is eigenlijk misschien wel de regisseur. Bedenk ik me nu. Want Bong Joon-ho, ik zei het net ook al tegen je. Wat mij betreft is dat een regisseur waar je voor naar de bioscoop gaat. Bijna in het rijtje. Martin Scorsese, Christopher Nolan, Denise van Neuf. Hij heeft een naam voor zichzelf gemaakt, zeker. Vooral door Parasite. Maar misschien voor deze film nog wel meer door Snowpiercer. Ja, ik denk dat deze film in dat beter te vergelijken is met Snowpiercer. En ook Hokja, dat moeten we ook niet vergeten. Maar ik denk wel dat Parasite was de echt grote doorbraak voor Bong Joon-ho. Ondanks dat dat dus niet per se een film was... in eerste instantie gericht op de internationale markt. Nee, ik denk wel dat die hem toch op de kaart heeft gezet. Echt als een van de topregisseurs misschien in de wereld. In deze film laat hij zien dat hij een absolute eigen stijl heeft. Ja, en een hele andere stijl dan Parasite. Ja, zeker. Wat jij in het begin al zei. We kunnen deze film absoluut niet vergelijken met Parasite. Behalve omdat ze dezelfde regisseur hebben. Is er eigenlijk niks hetzelfde. Wat trouwens nog wel even grappiger is om te zeggen. Een gek feitje is dat regisseur Bong Joon-ho... zijn inspiratie voor de gekke creepers die je aan het einde van de film ziet. Dat zijn gekke wezens. Die haalde hij uit de croissants onder andere. En je ziet dat ze als puppy's in winterkleding eruit zien. Dus dat is een beetje het idee. Want ze moeten aan de ene kant een beetje afschrikken... maar aan de andere kant ook schattig lijken. Het is een heel interessant ontwerp inderdaad. Het is wel knap gedaan moet ik zeggen. Heel goed character design. Toen ik ze eerst zag moest ik ook wel een beetje lachen in mezelf. Ik dacht wat is dit voor wezen. Maar het stoort niet. Het is goed gedaan. Maar de croissants en inderdaad de inspiratie. Dat is interessant. Dit is niet realistische science fiction in dat opzicht. Al zien ze er wel uit alsof ze op een hele koude planeet thuis horen. Ja dat klopt. Ik heb het. Ze redden me voor hun kinderen. Wat een geweldige moeder. Alsjeblieft maak het snel. Kom op jongens. Big bite. Big bite. We zijn net al even flink de diepte ingegaan op de acteurs. Eigenlijk vooral over de acteurs. En kort natuurlijk ook over die regisseur. Die hele goede regisseur. Hele goede regisseur. Nog even wat andere diepgang Jurian. Er is genoeg te bespreken over deze film. Trap maar af. Trap maar gewoon af. Wat ik wel leuk vind om te benoemen. Het is een soort ijsplaneet waar het zich deels afspeelt. Daar wil ik direct even een paar dingen over benoemen. We hadden het al even over het karakter van Mark Ruffalo. Toch wel echt een beetje fouten, politici, dictators opgebaseerd. Er zijn iets te veel hints richting Nazi Duitsland gegeven in deze film. Dat klopt gewoon. In het begin dacht ik dit kan nog toeval zijn. Op een gegeven moment was het geen toeval meer. Het logo van die hele missie lijkt op een soort gek hakenkruis. Dat is al wel vrij opvallend. Maar hij heeft ook een aantal. En het is heel niet subtiel. Maar toch ook wel op een bepaalde manier wel gedaan. Dat hij het heeft over die planeet. Het is een ijsplaneet. Dus het is een witte planeet. Maar hij heeft dan over die superiöre witte planeet. Dat je echt denkt. In de bioscoop zag je ook mensen een soort half lachend ongemakkelijk kijken naar die film. Heel goed gedaan. Zeker bij de eerste vergelijkingen met Nazi Duitsland. Zag je echt een soort. Mensen schrokken echt. Je zag een soort humoristische schok. Mensen vonden het grappig. Maar ze schrokken ook even dat het zo dikker bovenop werd gelegd. En toch weer niet heel letterlijk. Dit heeft een Theo Maassen of een Daniel Arends ook. Dat je soms in het publiek zit en dat je denkt. Wow wat gebeurt hier. Maar dat je daarom ook een soort van geschokt gaat lachen. En dat gebeurde hier ook. Ik vond het goed gedaan. Het was heel humoristisch. Maar dit is een ijsplaneet. En dat is wel interessant. Want ze hebben de film bijna volledig in Engeland opgenomen. Grote deels op een set in Londen. Dat verwacht je niet vind ik als je de beelden ziet. Nee. Maar ik denk, dit weet ik niet zeker, dat de beelden in Londen vooral op het schip zijn. Gewoon de binnenbeelden die ze op het studio hebben gedaan. Maar ook voor de buitenwereld zijn ze in Engeland gebleven. Ze zijn wat noordelijker gegaan naar Cardington. En daar hebben ze het hele winterlandschap opgenomen. En daar hebben ze echt massa's aan zeep en zout gebruikt om dat landschap te creëren. Maar wat wel interessant is, om die set langer te maken of groter te maken. Dat doe je digitaal met VFX. Dat hebben ze niet gedaan zoals je zou verwachten. Meestal heb je dan een blue screen of green screen. Ze hebben hier witte doeken gebruikt. Maar dat hebben ze best wel slim met reden gedaan. Ja, want waarop? Nou, om beter die reflectie van het sneeuw te kunnen creëren. Dat het licht op de acteurs en op de omgeving gewoon natuurlijker valt. Dus dat is een goede keuze, denk ik. Want het ziet er ook heel mooi uit, dat landschap. Ja, zeker. Dus dat is interessant. Het is echt een soort eindtijd ook bijna. Hoe het eruit ziet. Dystopisch. Het is heel dystopisch, ja. En ik denk dat het ook wel een beetje past bij de film. Dat het zo mislukt. De politicus gaat dan een reis maken naar een of andere planeet. Om een nieuwe kolonie te stichten. Het is allemaal al vrij fout. En dat het dan ook nog zo'n rare planeet is. Dat is natuurlijk een belangrijk punt in het verhaal. Ook aliens tegenkomen. En die roeit hij liever uit, zeg maar. Dat zijn interessante verhaallijnen. Maar het is heel mooi gedaan. Zeker. Het is echt prachtig gedaan. Maar het is inderdaad wel grappig, dat hele dystopische. En daarbij doet het me ook heel erg denken aan wat we eerder zeiden. Snowpiercer. Die ook die dystopische sfeer heeft. Dat kan Bong Joon... Bong Joon... Bong Joon Hoog. Ja, thanks. Ik heb het hier even niet staan. Ik ga meteen de fout in. Maar daar doet hij ons het meest aan denken. Ja, maar ook bij Okja. Ik heb Okja niet gezien. Je kan de link Snowpiercer wel heel makkelijk maken. Ook met het ijslandschap. En ook die verschillende klasses. Je ziet dat de lagere klasses in die trein. Ik ga niet teveel zeggen over die film. Maar dat die inderdaad heel slecht behandeld worden. En je gaat steeds meer naar de elite. En hier zie je ook Mickey. Wordt letterlijk, wat ik al zei, als een soort kantoorartikel behandeld. Opnieuw uitgeprint. En aan testen moet hij meedoen. Als we komen op die planeet en er is een virus in de lucht. Nou, laat hem maar naar buiten gaan. Laat heel erg alles op inademen. Om al die bazillen binnen te krijgen. Nou ja, dan gaat hij natuurlijk dood. En dat gebeurt een aantal keer totdat ze een vaccin hebben gevonden. Allemaal heel fout. Het is heel mensonterend. Maar dat maakt het ook zo sterk. Ja, zeker inderdaad hoe die politicus en zijn vrouw tegen hem... En eigenlijk tegen die onderklasse doen. En het verschil. Hoe ze juist tegen een iets meer bovenklasse persoon doen. Dat is echt... Dat is gewoon pijnlijk om te zien. Tegelijk toch dan al die volgers. Die meegaan op die expeditie. Want een aantal mensen zijn gewoon weggevlucht van aarde. Want het is een beetje dystopisch. Mickey is daar één van. Maar er zijn ook wel duidelijk mensen mee op die reis naar die planeet. Die vooral mee zijn omdat ze volgers zijn van deze mislukte politicus. Ja, dat is ook wel weer een soort pijnlijke reality check. Voor wat er in het echt gebeurt. Wat er in het verleden is gebeurd. En wat er in de toekomst misschien ook nog wel gaat gebeuren. Zeker. Ik moet wel daarbij aanstippen. Bij Mickey is het natuurlijk ook het geval. Hij vlucht eigenlijk ook een beetje voor zijn verleden. Want hij heeft nog niet een heel succesvol verleden gehad. Ze worden ook eigenlijk achterna gezeten door schuldeizers. Die er geen grappen bij van maken. Nee, klopt. Hij denkt, waar kun je dan beter naar vluchten dan naar een andere planeet? Ja, kan niemand je volgen. Nee. Of toch? Nou ja, goed. Ze mogen zelf kijken. Ga vooral zelf kijken als je daar benieuwd naar bent. Ik moet toch nog even zeggen. Het zit al een tijdje in mijn hoofd. Ik denk steeds. Moet ik het zeggen? Of moet ik het niet zeggen? Ik ga het toch zeggen. Dan heb ik het dus over Mark Ruffalo. Die politicus. Speelt die mislukte politicus. Zijn vrouw is eigenlijk, voor je gevoel, een beetje de kwade genius. Alsof hij de pop is. Mark Ruffalo, waar zij aan trekt. En dat doet me dan toch een beetje denken aan een Donald Trump, Elon Musk idee. Ja, kan er niet op gebaseerd zijn. Want die film is natuurlijk eerder geschreven. Precies. Maar ik snap wel wat je bedoelt. Sowieso, die vrouw is ook heel interessant. En op een soort karakter. Ja. Iets anders wat ik eigenlijk nog wel wil bedoelen. Ik zei het net al even. De film is gebaseerd op een boek. Niet een verfilming. Maar wel gebaseerd op. Ja, oh ja. Maar het is wel echt heel erg veranderd. Het boek heet ook Mickey 7. Niet Mickey 17. Dat is al een verschil. Dus er zijn... Nou ja. Pompte Jonghoze is iets dramatischer op ingegaan. Door nog tien extra versies dood te maken. Maar er zijn best wel wat interessante verschillen. Zo is Mark Ruffalo. Dat karakter wat hij speelt. Die is veel meer tonedown in het boek. Maar een nog interessanter verschil vond ik. Dat het verschil tussen in de film dan Mickey 17 en 18 best wel groot is. Door het soort printfoutje. Dat het een heel ander karakter bijna is. En in het boek lijken die gewoon heel erg op elkaar. Het zijn bijna hetzelfde personage. En voor beide valt wat te zeggen, denk ik. In het boek zeggen heel veel mensen. Dat geeft nog meer het gevoel dat je gaat twijfelen. Wat is het om mens te zijn? En ze lijken op elkaar. Wie is nou de echte? Het laat veel meer filosofisch je erover nadenken. En toch vind ik dat deze film dat op een andere manier ook doet. Want er zit ergens een zin in. Die ga ik toch even verklappen. Waarin het gaat over iets van rouw. En Mickey 17 voelt zich daar schuldig voor. Hij heeft het gevoel dat alles... Dat komt vaak in de film toe. Hij heeft het gevoel dat alle slechte dingen die hem overkomen. Straf zijn voor wat hij ooit in zijn leven heeft gedaan. En daar reageert Mickey 18 op met. Hoe vaak moet ik je nog vertellen dat dat niet zo is? Terwijl ze het nooit eerder over zo'n ondruk hebben gehad in de film. Wat je toch laat denken. Was dit karakter. Dat dit veel dapperdere karakter. Wat veel vuriger is dan Mickey 17. En alle andere generaties ervoor. Zat het altijd wel in hem. En ik denk dat dat de waarheid is. Ik denk het ook. Je mag je eigen invulling aan geven. Maar ik vond het zeker een interessante zin. Het is echt één throwaway line. Maar het zegt heel veel over die twee karakters denk ik. Maar het is een leuke keuze. En waar het mij ook een beetje aan doet denken. De innerlijke dialoog die je toch altijd met jezelf voert. Aan de ene kant natuurlijk simplistisch. Van het engeltje en het duiveltje. Aan de andere kant ook wel eens dat je het inzet. Een verschillende rol die je eigenlijk inzet. In een verschillende samenstelling. Of een verschillend iets. Dat zie je hier eigenlijk. En dan uitgebild in twee personen. Het voelt een beetje alsof hij die ene helft nooit echt heeft ingezet. En nu kwam hij er gewoon heel extreem uit. Dat is een beetje hoe het voor mij voelt. Maar dat voelt het ook. Want het voelt voor mij ook als een persoon die zoveel moet onderdrukken. Want hoe kan hij anders alles slikken. Want hij wordt geminnacht. Er wordt over hem gehoond. Hij slikt het allemaal maar. En dan heb ik het over het sulletje Mickey 17. Terwijl Mickey 18 niet over zich heen laat lopen. Nee klopt. Het is interessant. Is er verder nog iets wat we over die film moeten zeggen? Het kan nu nog namelijk. Eén ding wat wel interessant is. Is dat Bong Joon-ho staat heel bekend. Omdat hij heel veel doet met storyboarding. Dus heel veel uitteken hoe de scènes eruit zien. Hij is daarin echt perfectionistisch. En dat zie je ook echt terug. Het zijn echt pareltjes zijn films. En er is echt heel erg goed over nagedacht. Elke scène, elke shot. Maar dat is wel interessant. Want in een interview vertelde Robert Pattinson. Dat hij bij zijn lines voor een scène. Niet alleen zijn lines en de planning kreeg. Maar ook een soort mini comicboekje bijna. Met daarin uitgetekend de scènes die hij ging spelen. En ik denk dat dat de kracht is van hem. Van Bong Joon-ho. Maar het is ook wel moeilijk voor de acteurs. Kan ik me voorstellen. Want het beperkt toch in je vrijheid om te spelen. Zeker. Als het zo geframed en geblokt al is. Maar toch merk je dat in deze film niet. Het is heel speels. Dus ze hebben daar een goede balans in gevonden. Maar ik vond het interessant om het nog even te benoemen. Zo goed! Ik vond het een fantastische film. Die eigenlijk wel een tijdje uit is. Maar ook relevanter is dan ooit. Om te gaan bespreken. Het gaat natuurlijk over AI. En over dat soort zaken. Hij voelt heel relevant. Ondanks dat hij al meer dan 10 jaar oud is. Het is bijna klassieker. Zo zou je het zeker kunnen zeggen. Ga die film kijken. Kijk hem of voor volgende week. Of anders gaan we je volgende week overtuigen. Waarom je die film echt moet gaan kijken. Ja inderdaad. Dan was dit hem wel denk ik. Maar dan is het nog wel even goed om te zeggen. Volg ons ook op die socials. Film Focus Radio. We zijn op Instagram, TikTok, YouTube ook. Met Film Focus Radio. Ja inderdaad dat is het eigenlijk. Dat was de huishoudelijke mededeling. Stuur ons DM's als je denkt. Dit is een goede film tip. Dit willen we horen. Laat het ons vooral weten. Want daar hebben we heel veel van.
